توی آسمون دنیاهرکسی ستاره داره
چراوقتی نوبت ماست آسمون جایی نداره
واسه من تنهایی درده درد هیچکس نداشتن
هرگل پژمردهای رو تو کویر سینه کاشتن
دیگه باور کردم انگارکه باید تنها بمونم
تا دم لحظه ی مردن شعر تنهایی بخونم
